آبشار هشترخان
آبشار زیبای هشترخان در میان دره ای در روستای لار استان زنجان در منطقه ای بکر و دست نخورده ای می باشد. برای رفتن به هشترخان باید از جاده زنجان به طارم استفاده کنید. این آبشار حاصل تلاقی هشت چشمه جوشان است که منظره بدیعی را به وجود آورده است. در طول مسیر، جنگل درختان فندق متعلق به روستاییان، زیبایی خاصی به منطقه داده است. منظره عمومی رودخانه قزل اوزن و باغ های زیبای زیتون از جاده زنجان به طارم و قبل از سرخه دیزج، بسیار جذاب و دیدنی است. ارتفاعات جالب منطقه، باعث پدید آمدن این مناظر بدیع برای مسافران عبوری شده است. از دیگر آبشارهای منحصربفرد کشور عزیزمان آبشار اوبن استان سمنان می باشد.
گنبد سلطانیه
گنبد سلطانیه یکی از شاهکارهای معماری دوره اسلامی در شهر سلطانیه در استان زنجان قرار دارد. این گنبد، بزرگ ترین گنبد از نظر مصالحه در دنیا، با ارتفاع ۴۸,۵ و قطر دهانه ۲۵,۵ متر که در حد فاصل سالهای ۷۰۴ تا ۷۱۲ قمری، به دستور اولجایتو پادشاه مغول، معروف به سلطان محمد خدابنده و با تولیت و نظارت خواجه رشیدالدین فضلالله همدانی جهت انتقال پیکر حضرت علی (ع) امام اول شیعیان از نجف به سلطانیه ساخته شده. این بنا در مدت ۱۰ سال توسط ۳۰۰۰ کارگر ساخته شد. موزه باستان شناسی گنبد سلطانیه در ورودی گنبد سلطانیه قرار دارد که می توانید در روزهای اداری از آن بازدید کنید. اشیاء نمایشی در این موزه عبارتند از : اشیاء کاوش شده از سلطانیه شامل انواع پی سوز سفالی یک قسمتی و بشقابی ساده ،انواع کاشی های زرنگار ، صلیبی ،ساده ،معرق و .. ، انواع سکه های مسی و نقره مربوط به دوره ایلخانی و …
آبشار شارشار
بنای رختشویخانه
این بنا توسط دو برادر به نامهای مشهدی اکبر معمار و مشهدی اسماعیل بنا ساخته شده است. زمین آن را علیاکبر خان توفیقی، اولین شهردار وقت زنجان، خریداری کرد و در سال ۱۳۴۵ قمری به دستور او ساخته شده است. سبک و سیاق معماری این بنا را میتوان به شیوه اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی نسبت داد. رختشوی خانه زنجان مکانی بود که مردم شهر لباس و رخت خود را در آن محل میشستند. چنین کاربری برای یک بنای عمومی در جهان مشابه ندارد یا کمنظیر است. این بنا در حال حاضر تعمیر و مرمت شده و بهعنوان موزهی مردمشناسی مورد استفاده قرار میگیرد و مردم میتوانند از آن بازدید کنند. این بنا به جهت وجود هوای سرد در زمستانها برای بانوان زنجانی ساخته شده است.
حمام تاریخی حاج داداش
حمام حاج داداش یکی از بناهای تاریخی شهر زنجان می باشد که قدمت این بنا بطور تقریبی ۱۵۰ تا ۲۰۰ سال پیش تخمین زده می شود. حمام حاج داداش در بازار قدیمی شهر زنجان و روبروی مسجد میرزایی واقع شده است. این حمام تنها حمام ستون سنگی زنجان می باشد که ستون اصلیش، روی چهارستون سنگی قرار گرفته است. این مجموعه تا سال ۶۸ به عنوان حمام مورد استفاده قرار میگرفت سپس به مدت ۱۰ سال بدون استفاده ماند تا اینکه از اردیبهشت ماه سال ۷۷ مرمت و بازسازی آن برای تبدیل به مکانی فرهنگی و خدماتی آغاز و در سال ۷۸ به بهرهبرداری رسید. هم اکنون با حفط بافت حمام و با اندکی تغییرات از این مکان به عنوان سفره خانه استفاده می شود و محل پذیرایی گردشگران است. در قزوین همچنین حمامی در زمان حکومت صفویان ساخته شده که هم اکنون نیز به موزه تبدیل شده است.
قلعه بهستان
قلعه بهستان یا کهن دژ در شهرستان ماهنشان در استان زنجان و در نزدیکی روستای بهستان و در کنار رود قزل اوزن جای گرفته است. دیرینگی این دژ به دوره مادها باز میگردد. بنای نخستین این دژ منسوب به دوره ساسانی است اما در دوره اسلامی و سده های ۵ تا ۷۷ هجری مورد استفاده بوده است. سازندگان قلعه با در نظر داشتن طرح اولیه، اقدام به کندن کوه و تخلیه خاکها و سنگها کردهاند و اتاقها را بوجود آوردند و به هر تعدادی که به اتاقهای آن اضافه شده راههای ارتباطی آنها به مجموعه نیز بصورت دالانهایی افزوده شده است. برخی از مردم محلی این آثار را به دلیل شکل عجیبشان «دودکش جن» یا «تخت دیو» مینامند.
عمارت ذوالفقاری زنجان، موزه باستان شناسی
خانه ذوالفقاری یا عمارت ذوالفقاری مربوط به دوره قاجار و در زنجان، خیابان طالقانی واقع است. این بنا در یکی از محلات قدیمی شهر زنجان به نام محله “دالان آلتی” در ضلع شمالی سبزه میدان و مسجد جامع قرار دارد. این بنا ساختمان مسکونی و اداری حکمران زنجان بوده و از مجموعه بناهای اندرونی و بیرونی و بخشهای مختلفی تشکیل یافته بود. از این مجموعه در حال حاضر فقط عمارت بیرونی باقی مانده که به نام “عمارت محمود خان ذوالفقاری” معروف و در سال ۸۸ به اولین موزه باستان شناسی زنجان تبدیل شد. سبک ساختمانی آن از بناهای گوتیک اروپایی گرفته شدهاست و کل مجموعه با پوشش شیروانی است و در بالای هسته مرکزی بنا، نورگیر زیبایی وجود دارد که به کلاه فرنگی معروف است. این بنا دارای سر در ورودی زیبای بود که با بی تدبیری مسئولان تخریب شد.
رودخانه قزل اوزن
این رود از مهم ترین رودخانه های زنجان که از کردستان سرچشمه گرفته و در طی مسیر خود زمین ها رو شسته و خاک رس قرمز رنگ رو با خود حمل می کند و از قشلاقات افشار در حومه خدابنده وارد شهرستان زنجان می شود و در مسیر طولانی خود در شهرستان زنجان، موجب ازدیاد رطوبت و کاسته شدن برودت هوا گردیده و نقش مؤثری را در رونق کشاورزی دارد. این رودخانه سرخرنگ بوده وبه همین جهت به قزل اوزن معرف شده است.
کاروانسرای سنگی زنجان (داش کاروانسراسی)
قدیمیترین اثر تاریخی بر جای مانده بر سطح شهر زنجان، کاروانسرای سنگی که طبق متون تاریخی یکی از سه کاروانسرائیه که در دوران اقتدار و حکومت صفویان در این خط ساخته شده است و هماکنون به عنوان رستوران سنتی قابل استفاده است. کاروانسرای سنگی به عنوان یک اثر عام المنفعه در محاوره روزمره مردم این سامان به داش کاروانسرا معروفه و در خارج از بافت قدیمی شهر زنجان قرار گرفته که در روزگار نه چندان دوری مشرف بر مزارع سرسبز و باغات میوه حومه شهر در محور ارتباطی غرب به شرق قرار داشته. اکنون از کل ساخت و ساز این بنای عام المنفعه بیش از یک سوم باقی نمانده، از این رو تعیین و تشخیص سبک و سیاق دقیق و معماری و تزئینی آن نامعلوم و دشوار است.
پل میر بهاء الدین (پل کهنه )
این پل تاریخی که به نام پل کهنه نیز معروف است در محور جنوبی حومه شهر بر روی زنجانرود در مسیر زنجان به کردستان ساخته شده است . این پل از نظر قدمت متعلق به اواسط دوره قاجار و به زمان حکومت ناصر الدین شاه قاجار باز می گردد، که توسط یکی از متمکنین به نام حاج میرزا بهاء الدین زنجانی که از تجار به نام ناحیه خمسه بوده ساخته شده است. پل تاریخی میر بهاءالدین تماماً آجری می باشد که در نمای داخلی بزرگترین طاق آن به خط معقلی بسیار زیبا تاریخ ساخت آن همراه با ذکر مقدس یا علی بصورت قرینه نقش شده است. از دیگر پل های تاریخی ایران در استان اردبیل به نام پل هفت چشمه است.
حسینیه اعظم زنجان
مسجد حسینیهی اعظم زنجان در جنوب شهر زنجان قرار دارد و یکی از بزرگترین مراکز سوگواری امام حسین در ماه محرم است. هر سال در عصر روز هشتم محرم، دستههای عزاداری در این حسینیه برپا میشود و علاوه بر مردم زنجان از استان های مختلف و افراد عالی رتبه کشوری و لشکری برای عزاداری راهی این حسینیه میکند. شاید شور و حالی که در میان این جمعیت ایجاد میشود، در میان تمام مراسمهای عزاداری منحصربهفرد باشد. این حسینه توسط دو فرد بنامهای حاج میرزا محمد نقی و حاج میرزا بابایی وقف گردید و قدمت این مکان به حدود یک قرن پیش میرسد.
مطالب مرتبط : ۱۰ مکان تاریخی استان قزوین + تصاویر
منبع: تورکیش-تورمشهد.com
- ۹۶/۰۳/۲۳