معاهده شینگن و مزایای آن

معاهده شینگن و مزایای آن

معاهده شینگن و مزایای آن

ویزای شینگن 

معاهده شینگن قراردادی است که در سال 1985 و با هدف اجماع سیاست های ورود افراد به خاک اروپا و کنترل مرزها بین شماری از کشورهای اروپایی امضا شده است. این معاهده، در حال حاضر تمام اعضای اتحادیه اروپا (به غیر از جمهوری ایرلند و پادشاهی بریتانیا) و نیز سه کشور غیر عضو اتحادیه اروپا شامل ایسلند، نروژ و سوئیس را در بر می گیرد و در مجموع مشتمل بر 28 کشوراست.

بر اساس قرارداد شینگن، پست های مرزی و ایست های بازرسی بین کشورهای مشمول آن برچیده شده اند و برای تمام توریست ها و خارجی هایی که قصد ورود به این کشورها را دارند، یک ویزای شینگن صادر می شود.معاهده شینگن نخستین بار در 14 ژوئن 1985 وو بین پنج کشور بلژیک، فرانسه، آلمان، لوکزامبورگ و هلند در عرشه کشتی «پرنسس ماریآسترید» روی رودخانه «ماسل»، نزدیک شهرر شینگن (شهری کوچک در لوکزامبورگ، مرز بین فرانسه و آلمان) به امضا رسید.

امضای این معاهده در حقیقت مسیر را برای ایجاد منطقه شینگن هموار کرد. در ادامه، یک سند مکمل با عنوان کنوانسیون شینگن برای مشخص کردن و اجرای قوانین شینگن تهیه شد که پس از مدتی جایگزین سند اولیه شد و بهترتیب زمانی زیر توسط این کشورها به امضا رسید.خدمات ما را برای ویزای شینگن ایتالیا, ویزای شینگن فرانسه , ویزای شینگن اتریش, ویزای شینگن یونان می باشد. 

14 ژوئن 1985 (نسخه اولیه): بلژیک، فرانسه، آلمان غربی، لوکزامبورگ، هلند.

3 اکتبر 1990؛ اتحاد دو آلمان و امضای مجدد این کشور به عنوان کشوری واحد.

27 نوامبر 1990 : ایتالیا

25 ژوئن 1992 : پرتغال، اسپانیا

6 نوامبر 1992 : یونان

28 آوریل 1995 : اتریش

19 دسامبر 1996 : دانمارک، فنلاند، ایسلند، نروژ و سوئد

1 مه 2004 : قبرس، جمهوری چک، استونی، مجارستان، لایوتا، لیتوانی، مالت، لهستان، اسلواکی، اسلونی

26 اکتبر 2004 : سوئیس

1 ژانویه 2007 : بلغارستان، رومانی

 مزایای شینگن

تا پیش از معاهده شینگن، شهروندان کشورهای اروپای غربی می توانستند با ارائه کارت های شناسایی ملی و یا گذرنامه های خود در پست های مرزی، به کشورهای همسایه سفر کنند اما اتباع بسیاری از کشورها برای ورود به هر یک از کشورهای اروپایی نیازمند ویزای جداگانه بودند و اگر در سفر خود مثلا دیدار از پنج کشور اروپایی را گنجانده بودند به پنج ویزای مجزا نیاز داشتند. استقرار شبکه ای گسترده از پست های مرزی در سراسر قاره اروپا به اختلال در تردد، و تحمیل ضرر و زیان به هر دو صنف گردشگری و بازرگانی می انجامید.پس از معاهده شینگن و با تصویب قوانین جدید، اتباع غیراروپایی (خارج از حوزه اتحادیه اروپا و کشورهای مشترک المنافع مشتق شده از شوروی سابق) برای ورود به منطقه شینگن کافی است به سفارتخانه ها و کنسول گری های اعضای شینگن مراجعه و ویزای شینگن را دریافتت  کنند. این ویزا به افراد اجازه تردد در تمام نواحی تحت پوشش شینگن را بدون نیاز به ارائه ویزای جداگانه و بازرسی های مرزی می دهد.

امنیت ملی

اگرچه کنترل های مرزی در اغلب مرزهای داخلی کشورهای شینگن برچیدهشده، اما معاهده شینگن کنترل های گمرکی را لغو نکرده و حتی کنترل پاسپورت نیز به صورت رندم (اتفاقی) در بعضی موارد انجام می شود.ماده 2-2 معاهده شینگن تصریح کرده است که هر یک از اعضا در جهت حفظ امنیت ملی می توانند پست های مرزی خود را به صورت کوتاه مدت برقرار کنند. فرانسه این ماده قانونی را در جولای 2005 و به دنبال بمب گذاری های لندن به مدت کوتاهی به اجرا درآورد. معاهده شینگن با لحاظ کردن سیستمی باعنوان «سامانه اطلاعات شینگن» تبادل اطلاعات در رابطه با افراد را بین کشورهای عضو مقدور ساخته است.

منبع: http://sitevisa.com